Bugünlerde dilimde bir türkü var.
“Hava nasıl oralarda üşüyor musun? Kar yağıyor saçlarıma bilmiyor musun?” İstanbul’un güzel havasından mıdır, içimdeki bitip tükenmek bilmeyen kar tatili sevgisinden midir bilinmez. Derste sinevizyonu kullandığım için perdeler kapalı epey bi durduk. Ben de öğrenciler yazarken geziniverdim sınıfta aylak aylak. Bir de ne göreyim kar şiddetini ve boyutunu artırarak yağmıyor mu? Hemen çocuklara; çocuklar hemen buraya gelin çok güzel kar yağıyor dedim. Sınıfım önce bi afalladı öğretmenin kafasına saksı filan mı düştü diye daha sonra yerlerinden kalkarak cama fırladılar. Hep beraber kendi bestemiz olan “ Kar yapıyor, kar yağıyor, 1-B sınıfı camdan bakıyor” şarkımızı söyledik. Sonra ben kurt baba oldum bunları yakalamak için numaradan koştum, hepsi yerlerini aldı. Bir gözleri camda, bir gözleri kitaplarında, bir gözleri de sinevizyondaki sesin yazımında, öylece dersi bitirdik.
Blogumu ziyaret eden arkadaşlarıma nice güzel seneler diliyorum. İlkokul, ortaokul ve hatta lisede “seneye görüşürüz” kabilinden espriler yapardık, inanamayacaksınız ama ünv. de bile bi arkadaş yapmıştı bu son kullanma tarihi geçmiş espriyi. Böylece 2008’in en son yazısını da yazmış oldum.
Kalın sağlıcakla..
Not: Resim alıntıdır.(yeniresim.com)