16 Aralık 2010 Perşembe

Özlemlerim...

Bu günlerde kendi kendime konuşurken yakalıyorum kendimi..Sanki blog okur ya da yazar gibi J

Kızımla günlerimizi güzel güzel yaşıyoruz.. Geçen zamanı geri getirmek mümkün olmadığından hep geçmişe özlem duyarım. Acaba sadece bende mi var bu huy. Yoksa çoğu insanda oluyor mu? Lisedeyken ortaokul günlerime öyle hasret duyardım ki…Allah’ım ne olur o günlerden bir tanesini yaşayayım hangisi olduğu hiç fark etmez derdim. Lise bitti, üniversiteye başladım. Gittiğim şehre, ortama ailemden uzak kalmaya hiç alışamadım. 4 sene boyunca neredeyse 3 hafta da bir İstanbul’a geldim. Hep alışamadım sevmiyorum burayı dedim dedim dedim....Çok şeker, çok iyi insanlarla tanıştım, dostlarım oldu; sabahlara kadar konuşup dertleştiğim, gülme krizleriyle uykuya dalamadığım..… Kimi zaman bi bankın üzerinde oturdum arkadaşımla okul çıkışı, kimi zaman da sabah yürüyüşüne çıktım çok sevdiğim ev arkadaşlarımdan biriyle… İşte böyle geçip gitti koca 4 yıl… Ayrılınca o şehirden, içimden bir şey koptu.. Meğer ne kadar sevmişim, alışmışım… Oysa hiç alışmadım diyordum…


Meslek hayatına başladığımda beni yepyeni maceralar bekliyordu. O günlerde anneciğimin dizinin dibinde, yediğim önümde yemediğim arkamda pamuk prenses gibiydim. Tam 2 yıl sürdü bu saltanat… 1. Yılın sonunda eşimle tanıştım.. 2. Yılın başında da evlendim… “2006”

Şimdilerde geride bıraktığım yıllar, yollar, şehirler, kısacası her şeyi özlüyorum.. Mesleğimin ilk yılını özlüyorum mesela.. Heyecanlı, meraklı, çalışmayı, üretmeyi seven Safiye’yi özlüyorum..


Şimdi çalışmıyorum 5 gün sonra 5.5 aylık olacak olan kızımla günlerimi geçiriyorum..

Onun da en bebekliğini özlüyorum..1. aynı, 2. ayını…Hamileliğimi…


Aslında yapmam gerekeni biliyorum.. Anın keyfini sürmek. Geçmişe üzülmemek gelecek için kaygılanmamak…Üzülmemek dediysem tabi özlem olmalı, ama bugün neşesini azaltmayacak kadar olmalı..Eminim kızım büyüdüğünde (1 yaş 2 yaş gibi) bu günleri de özlemle anacağım..


Kendimle kısa kısa hasbıhal ediyordum.. Yazıya dökeyim dedim.. Özlem, hasret, sevgi,.. Geçmişi hatırladığımda bir tek pişmanlık duygusunu hissetmiyorum.. Tabi daha güzel geçseydi maddi manevi dediğim oluyor ama büyük pişmanlıklar yaşatmasın Allah kimseye…


Resmi üzerindeki tarihte Hansa'ya giderken Florya'da çekmiştim.

1 yorum:

anneanneninemekleri dedi ki...

Hayatın her anı yaşamayadeğer.KIYMETİNİ BİLMEK LAZIM,SEVGİLER.